Sevgili Günlük,
Yıl 2021 oldu. İçine gülüşlerimizi, hüzünlerimizi, sevdiklerimizi, umutlarımızı sığdırdığımız şu Koca dünyamızda hiç beklenmedik bir anda modern hapis hayatını yaşamaya başladık. Özledik özgürce gezmeyi, nefes almayı doya doya sevdiklerimize sarılmayı.. 2020 den bu yana acımızda mutluluklarımızda hep eksik kaldı..
Dünya bir başka boyutun , sanki bir film senaryosunun içinde gibi. Bizler de bu senaryosunu beğenmediğimiz filmde figüran olmaya devam ediyoruz. Elbette bitecek ama ne zaman?
Çocuklar artık çocukluktan genç olmaya adım attılar. İkisinin de boyu kilosu duruşu degişti. Bedensel değişimle beraber beni daha iyi anlayan espriler yapan ev işlerinde bana yardımcı olan iki evladın güzelliğini yaşıyorum.. Bazen şimdiki hallerine bakıp bebeklik hallerini çok özlüyorum. O kadar güzel o kadar tatlılardi ki..kokuları söyleyemedikleri kelimelerin tatlılığı, sarlışları, annemmm deyişleri.. Onlarla geçirdiğim her dakika için Rabbime şükrediyorum. Bazen de şimdiki hallerine bakıp bakarken hayran kalıyorum. Rabbim ne güzel yaratmış diyorum. İnşallah yüzleri kalbi gibi her daim temiz ve iyi niyetli olurlar. annelerin evlatları için duaları hep aynı sanırım. Allah bahtlarını da kendileri gibi güzel kılsın hep iyi olsunlar.. Elif bu yıl 5. sınıf yani ortaokullu oldu. Tonguç ise ortaokulun son senesinde. Online derslerle ödevlerle çokça bunalmalarla geçiyor ikisinin de en güzel çocukluk yılları. İleride "biz pandemideyken... " diye başlayıp anlatacak bir çok anıları olacak ikisininde :)
Rabbim geleceğimizi geçmişimizden hayırlı eylesin..
