Tonguç ve Elif Büyürken..

37+5 günlük karnındaki kızıyla ve doğuma da 6 gün kalmışken gecenin bu hoş saatinde reflüsü azmış uyuyamamış, sabah hastaneye gidecek olmanın stresi ve yorgunluğuyla 2000 parça yapbozunun başına oturmuş hamile bir bayan olarak ne yazsam ki..

Dün evimi temizlettim çiçek gibi oldu :))) ne kadar da mutlu oldum kapıyı pencereyi hiç açasım gelmiyor, neden acaba :)
Aklımdaki herşeyi yaptım hazırladım. Gerçi hamilelikte akıl ne kadar yerine oluyor onu da bilmiyorum. Bu sefer Tonguç taki kadar olmasam da yine de normal kabul etmiyorum kendimi.
Unutkanlık hele en çok o vuruyor insanı, nerdeyse bir çok şeyi unutup unutman gerekenleri de bir güzel hatırlıyorsun :)) işin en hoş yanı da hayal kurmak, istediğin kadar hayal kuruyor sürekli olmasını istediğin şeyleri tekrar tekrar gözlerinin önünden geçiriyorsun. En sonunda hayal kurmaktan yorulup gözlerini açtığında uyumuş olduğunu farkediyorsun :)

Hayatımın birer parçası olan herkesi özledim bu aralar. Herkesi, hepsini görüp sarılmak istiyorum.Hatta sevemediklerimi bile görüp kocaman bir tebessümle onları da sevebilmek..

Tonguç'un 3. yaş gününe çok az kaldı. Sanıyorum onun çin bu yıl da özel bir şey yapamayacağım. Belki sevinecek belki kıskanacak ona sunacağımız kardeş hediyesiyle. Kısmet olur Rabbim ömür verirse 2 kardeşin doğum günü güzel bir şekilde ileri ki yıllarda kutlarız..

3 ay gibi 3. yaş da da bir keramet olduğunu düşünüyorum. Artık daha somut ve soyut düşünebiliyor, görebiliyor, bakabiliyor. Bu çok hoş bir durum.
Ve süper birşey köfte yiyor benim oğlum :)))))) abartıp bir de sonuna OLEYYYYY yazmak istiyorum:))

Allah'ım gereğince yaşayamadığım bu güzel ayı tekrar görmek ve hakkınca yaşamak nasip et..