Tonguç ve Elif Büyürken..

Çok yorgunum çoookk.. Geçtiğimiz perşembe okullar tam anlamıyla açıldı. Pazartesi sendromunu yaşamadan ilk günleri geride bıraktık çok şükür böyle olması garip gelse de daha iyi oldu kanaatindeyim. Zira okulun ilk günleri kargaşadan daha yorucu ve boş geçiyordu.
Bu günde tam olarak konularımı anlatmaya başladım. İlk defa matematiğin dışında bir branşta ders anlatacak olmanın heyecanını yaşamadım değil. İtiraf etmeliyim ki oldukça stresliydim, saolsun Baba Tonguç bu konuda bana oldukça destek oldu. Bana çok da yabancı olmayan Fen ve Teknoloji dersi olsa da insan evini arar gibi dersini arıyor :) İlk ders güzeldi oldukça da keyifliydi. Ama asla matematik dersine değişmem :))

Tonguç iyi. Dedesi geldiğinden beri çok daha iyi :) Onu o kadar özlemiş ki hiç ayrılmıyor peşinden :) Çok güzel Bekir Dedem diyor :)

Babaannesi de saolsun onu ben okuldayken her gün parka götürüyor gezdiriyor Tonguç da bu durumdan oldukça mutlu oluyor. Sanırım oğlum büyüdü ve büyüdükçe de biraz daha uyumlu olmaya başladı. Çok hareketli kesinlikle, kabına saığmıyor ama laf dinlemeyi de yavaş yavaş öğreniyor :)

Tonguç yere yemek döker..
Ayça: Tonguç bunu kim yaptı?
Tonguç: SEN! (Eliyle kendini gösterir)
Süper konuşuyor gerçekten :) özellikle de "bunu kim yaptı " sorusuna verdiği cevapla yerlere yatıyoruz gülmekten :)
Kahve tutkusu başladı oğlumda. Dedesi her gün içer de o içemez mi :) Fincana su doldurup veriyorum, "kaaafe" sini içiyor o da keyifle..

Yarın baba Tonguç'un doğum günü ama biz o bu gün Bandırmaya gideceği için dün küçük bir pasta keserek kutladık. Böylece (Eylül ayı etkinlikleri nerdeyse bütün yılı kapladığından) benim doğum günüm dışında bütün yıl dönümlerini kutlamış olduk :))

Bizim için 2. dönüm noktası nerdeyse 1 yıl olacak üstünden tekrar RaI girdi hayatımıza. 10 gün ayrıyız Baba Tonguç 'tan. Şimdiden burnum sızlıyor.

Rabbim! Ne desem boş, beni bana bırakma sensiz de koyma..