Tonguç ve Elif Büyürken..

Diş Çıkarmadan Önce, Dişten Çıkarmadan Sonra diye ayırdığımız zaman diliminde, Tonguç Diş Çıkarmadan önceki gibi iştahlı ve keyifli olmasa da sonraki kadar da kötü değil :) Eskilerde kaldı, o meyve pürelerini, çorbaları, yoğurtları yemek. Bir ara gerçekten çok fenaydı ama şimdi daha iyi. Sabahı bilmiyorum ama öğlen ve ikindi de nerdeyse birşey yemiyor akşam çorba yiyor isterse..
Yediklerini de sıcak istiyor. Oda sıcaklığındaki sütü ya da çorbayı mümkün yok ağzına koymuyor illa sıcak olacak :) Yoğurdu da çorba şeklinde sevip yiyor, sade yediremiyorum.

Dün Yıldız ve kızı Oylum'la buluştuk parkta. Çok güzel oldu. Fotograf makinesini yanıma almamışım çekemedim resimlerini. Oylum Bebek görüşmeyeli kısa bir zaman olmasına rağmen çok büyümüş maşallah..
Parkta salıncağa bindirdim Tonguçbeyi nasıl mutlu oldu, güldü, karşısından yüzüne vuran güneşe inat :)

Ayaklarında ne çorap ne de ayakkabı duruyor. Sürte sürte çıkartıyor her ikisini de orda burda bulup birleştiriyoruz çiftlerini. O yüzden salıncakta, beyaz beyaz sırıtan çoraplarıyla :))

Bu gün her zamanki yürüyüşümüz için dışarı çıktık, yürüdük. Yolda teyzenin biri başladı bizimle muhabbete.
Kaç Aylık?
Anne sütüyle mi böyle oldu ?( Nasıl olduysa artık :) )
Benim de 5 aylık kıztorunum var. Sadece anne sütü alıyor kilosu 6,5. Aaa dur sana resmini göstereyim. ( Çanta açılır cep telefonu aranır, bulunur. Dosyadan resim seçilir) Bak işte buuu nasıl bakk? :))
O bunları sorar söyler ve gösterirken ben Tonguç'un arabasını sürmekle meşgulüm bir yandan da ayıp olmasın diye dinliyorum teyzeyi :) Bu ve buna benzer daha ne muhabbetler oluyor her dışarı çıkışımızda..

Yürürken, beğendiğim bir markanın yeni ürünlerini görmek için girdiğim mağazada çocuk gözlüklerini denedik Tonguç'la. Güvenilirliğinden emin olamadığımdan ve dr. a sormadan kullanmak istemediğimden almadım. Sanıyorum yaz için bir tane alacağız ona ama gözlükçüden.

Dünyanın kararmasına şaşıran Tonguç :)

Bu karartıyı oyuna dönüştüren ve keyif alan, 2 küçük dişiyle Gülümseyen Tonguç :)

Fotograflar cep telefonuyla çekildiğinden biraz kalitesiz oldu. Ama yine de birer anı olarak geleceğe taşınacaklar.

Tonguç'la bu gün uzun süre yerde egzersiz yaptık :) göbeği üzerinde 360 derece dönüp durması, emekleme çabaları beni oldukça hoşnut etti. onu seyretmek oldukça eğlenceli ve komik. Dudaklarını "U" şeklinde yapıp heyecanla uuuu uuuu deyip duruyor, üfler gibi :) Elimde salladığım bir şeyi almak için heyecan yapıp titriyor resmen :)

Dişi için Baba Tonguç'un aldığı jeli sürdüm ama o mama sanıp emmeye çalışıp durdu :) pek işe yaramadı yani gerçi sadece gece yatmadan önce sürdüm belki devamı gelse işe yarayabilirdi.

Benim gülmeye meraklı oğlum gıdıklanmayı çok seviyor. Ellerimi yukarı kaldırıp sonra göbeğine doğru gıdı gıdı gıdıııı yapıyorum keyiften dört köşe oluyor.Öyle alışıyor ki daha ellerimi göbeğine dokundurmadan havada görüp gıd gıdı sözüyle atıyor kahkahaları :) O keyiflendikçe ben daha çok keyifleniyorum. Allah bu günlerimizi aratmasın.

-----<--<@

Yorum yazan herkese teşekkür ediyorum, cevap yazamadıklarım lütfen kusura bakmasınlar. Fırsatım olduğu ve unutmadığım sürece yazmaya çalışıyorum.
Yorum konusu beni başından beri zorlayan bir konu aslında. Ziyaret ettiğim sayfalar da yorum okumak gibi bir alışkanlığım yok. Birine yorum yazacaksam çoğu zaman benden önce yazılan yorumları okumadan sadece yorumumu yazıp çıkıyorum. Ve sonrasında benimle alakasız bir çok cevap maili geldiğinden yanıt yorumları gönder seçeneğini de seçmiyorum :( Unutmazsam eğer bir zaman sonra yazdığım yorumu açıp cevap yazılmış mı diye kontrol ediyorum :))
Yorum yazmak yetenek isteyen bir iş bana göre. Ne yazacağını bilemeyen biri olarak, yazmadığımda da bir suç işlemişim duygusuna kapılıyorum. "Aman bizi ziyaret edip yorum yazanlara ayıp olmasın" bizde onları takip ediyor ve seviyoruz, her zaman sizin yanınızdayız duygusunu hissettirmek için yazdığım yorumlar sanal dünyada olsa insanları ne kadar ciddiye aldığımın göstergesi sanıyorum.
-----<--<@

Can kırıklarım konusunda verilen destekle, tarafımdan görüldü ki herkesin hayatında can kırıkları az ya da çok var. Kiminin bir ömür süren, kiminin 1 dakikası ömre bedel olan. Öyle ya da böyle can kırıklarıklarımızı dua ve tatlılıkla aldırmak en güzeli. Bu konuda Canım Anneme gıptayla bakıyorum ve onu kendime örnek almaya çalışıyorum. Bana iki gün önce hatırlattığı bir söz "herkes yaptığını er ya da geç çeker". Gerçekten öyle. Kimse üzülsün ve mutsuz olsun istemeyiz elbette ama Allah bir şekilde yapılan herşeyin karşılığını ya bu dünyada ya da ahirette veriyor. Bunu bilerek ve farkında olarak yaşamak dileğiyle...