Yorgun bir gece daha. Uyumam an meselesi.
Uyumadan ve Unutmadan yorumlara cevap yazacak halim yok, burdan herkese teşekkür ediyorum sağolun..
Okulda süt sağmam konusunda tavsiye de bulunmuşsunuz, çok mantıklı ve güzel bir fikir ancak okulda sağabileceğim bir oda ya da bunu yapabileceğim herhangi bir mekan mevcut değil. Okulun hiç de hijyenik olmadığı ve sağdığım sütleri saklıyabileceğim bir yerin olmaması da bir başka engel.
Yatmadan önce mutlaka süt sağıp, dolaba koyuyorum zaten. Yanılmıyorsam Derin dondurucuya koyduğum 5 tane süt var yedekte. Çok yorgunsam ya da sütümün az geldiğini düşünüyorsam bunlardan zaman zaman alıp kullanıyorum. Ama Tonguçbey nedense babannesi verdiğinde içmemiş, hatta benim her gün öğleye doğru verdiğim ve büyük bir keyifle hüplettiği elma suyunu bile babannesi hazırladığı halde yedirememiş. O yüzden ben mecburen geliyorum tenefüs arasında. Oyun mu yapıyor, acemilik mi çekiyor, beni mi arıyor yoksa kendince başka bir nedeni mi var bilmiyorum. Bu gün tenefüste geldiğimde öyle bir emdi ki sonrasında 2,5 saat uyudu. Geldiğimde uyuyordu hala. O uyurken üstümü bile değiştirmeden hemen sebze çorbasını yaptım. Kalktı keyifle içti yavru kuşum. İkindi de sabah yemediği için elma püresi verdim yine onu da zevkle yedi. Gün böyle geçip gidiyor. Ne zaman akşam oldu ne zaman sabah oluyor anlamıyorum. Onu evde brakırken yüreğimde bir sızı, gece yatarken de bedenimde bir sızı hissediyorum.
Yaza çok yok diyorum kendime, sürekli motive etmeye çalışıyorum kendimi ama bu hiç de kolay olmuyor. Lohusa günlerime geri döndüm sanki. Her an, olan olmayan her şeye ağlıyacak gibi içim, zor tutuyorum. Alıngan, kırılgan ve sıkılganım. Yüzümde sıradan, sönük bir tebessümle bakıyorum etrafa. Sebep ararsam bu duruma öyle çok ki, her şey herkes suçlu sanki, havanın durumu bile. Geçici bir durum düzelecek ve güzelleşecek biliyorum. Alışacağım, alışacağız..
Yarın öğleden sonra okulda toplantı var, kaça kadar uzayacak kim bilir :(
İçimden tek bir şey geçiyor şu an, bütün bu olanlara değecek kadar güzelsin bebeğim. Tonguç'um seni çok seviyorum
..
Sevgili Ayca
yazdıklarını okurken cok duygulandım, annenligin dunyanın en zor meslegi oldugunu yasayarak goruyoruz degil mi:)hem calisan hem de yavrularina en guzel sekilde bakmaya calisan annelerin Allah yar ve yardimcisi olsun. Kendine de zaman tani,uzun sure bebeginle evde olduktan sonra ise ve yeni tempoya alismak kolay degil.Zamanla yavrunu mutlu gordukce sen de eminim mutlu olacaksin.Ne guzel ki emin ellerde,babaannesinde.
Bebisini opuyorum canim
sevgiler
Merhabalar,
Bendeniz yaklasik 5 ay once ilk dogumunu yapmis sizin gibi yeni bir anneyim. Hamileyken yemek sitelerinin icine dusmustum, simdilerde ise benim gibi yeni annelerin gunluklerini okumakla geciriyorum cogu bos zamanimi :) Sizin sitenizi de, bu rota uzerinde ilerlerken, tesadufen buldum ve cok sevdim. Tonguc'un o sevimli resimleri bana "Aman Allah'im, maasaallah bu ne guzel bir bebek! Annesi-babasi ne kadar sansli insanlar" dedirtmisti. Ama ne yalan soyleyeyim, yazilarinizi okudukca, icimdeki hayranlik ibresi daha cok sizin anneliginize dogru kaydi. Ozellikle son zamanlarda, her iki kutsal meslegi de (annelik ve ogretmenlik) bir arada layikiyla yapmak icin verdiginiz olaganustu mucadele ve emegi okudukca, hayranligim daha da artti. Allah yar ve yadimciniz olsun. Cennet sizin, ve basta bebeginiz olmak uzere tum sevdiklerinizin ayaklari altindadir insaallah. Dua ile...
Ayse Sule
Canım, çalışmaya başlamışsın demek.. Allah kolaylıklar versin..
İçindeki o sızı.. Diner inşaallah.. Çok şükür ki babaannesi bakıyormuş ay ışığına, bir yabancıya bırakıp gitmekten iyidir.. İkiniz de alışacaksınız eminim..
ayçacım ne yaptın ya,
ben sadece benmiyim derken birden hislerimin ortak paylaşımları hemde aynı zamanda çıkıverdi
sen,ben efenin annesi aslı ve bilmediğimiz daha kimler
hep aynı zamanlama ve hep aynı hislermi
herkestede olmuşmudur
bence hayır
çünkü yaşça küçük ama bi o kadarda rahat o kadar çok anne gördümki
bence bu hisler biz kaynaklı yani hamilelik sonrası ile pek ilgili değil
tabiki sorumluluk,hormonlar,değişen hayat,artan stres,daha çok iyi şeyler yapma isteği...
ama bizim herşeye yetişip,herşeyi yapma isteğimiz anı kaçırtıp bizi böyle bir hale sokuyor.
onlar için endişe...
bendeki son günlerin takıntısı...
oysaki rahat olsak böylemi oluruz
yani sen koşturmadan okula gidersin,işin bitince gelirsin
dimi ama nasılsa emin ellerde
ama öylemiyiz değil
genede kaygılıyız
ve sanırım annelik bu...
ama bence en iyi ilaç haftada yada belli zaman dilimlerinde- ki senin imaknın var-biraz evden ve rutinden uzaklaşmak,babayla biraz yürümek,telaşsız biraz boş zaman,
bu iyi geliyor bana
bende de bir ara vardı zorla ayaktaydım bebeğim olmasa belki yataktan bile kalkmazdım inan.
sebepsiz yere herkesi kırıyordum,sonrada ağlama nöbetleri
kısa süreli mutluluklar sonra yine aynı his
yalnız değilsin keyifsizlik bendede var
olmayanı iste oluncada olmasamıydı deme hali sendromu diyorum ben
ve zaman kavramını bende kaçırdım inan
hergün birbirinin aynı gibi haftasonu olduğunu kardeşim cts ne yapıcan diyince anlıyorum...
ay inan bu hijyen yoksunu okul benim lisem mi merak ettim
oradada böyle imkan olacağını sanmıyorumda
görüşmek üzere bizim hatun uyandı sanırım
yıldız
Canım ya annelik ve öğretmenlik çok güzel iki meslek ve bir okadarda yorucuu ve çaba isterler
senin azmin ve çaban yeterli bence bu ilk günler olduğu için böyle düşünüyor olabilirsin ancak tonguç babaanesiin yanında emin ellerde en azından birde yavruna nasıl davranıyorlar diye düşüncen yok
sevgiler..
Merhaba,
teşekkür edrim ilginize ve dualarınıza. zaman olmadı yorumlarınıza cevap yazamadım. kusura bakmayın. Şuan daha iyiyim, çok şükür. yarınki kar tatili buna sebep mi bilmiyorum. 1 gün daha beraberiz oğluşumla :)