Tarih tekerrürden ibarettir. Herkes ne görüp geçirdiyse, kişi ve yer değişimiyle hepimiz aynı şeyleri mutlaka yaşarız. Yaşamamak yaşayanlara karşı haksızlık olur zaten.. İşte bende bu gün tarihin tekerrürüyle büyüklerin söylediği "Çocuk büyütmek zor" klişe sözünü bir kaç defa söylemiş bulunmaktayım kendime :)
Onlar daha büyüdükçe daha da söyleyeceğim galiba..
Tonguç arkadaşıyla şakalaşırken arkadaşının yere düşmesine neden olmuş. Çok sevdiği ve anlaştığı bir arkadaşı bende annesiyle arkadaşım. Ona zarar vermek istemediğini pişman olduğunu defalarca söyleyerek ağladı uzun süre. Gereken vicdani uyarıları yaptım ben de bir anne olarak ama yine de durum beni oldukça üzdü.
Geçen yıl bu zamanlar Elif'in okula uyum sürecinin sıkıntılarını yaşıyor ve bunalıyordum. Çok şükür bu yıl hiç beni üzmedi. Gayet güzel bir şekilde gidip geliyoruz. Ama ilk girdiği ortama alışması malesef hemen olmuyor Elif hanımın. Jimnastik kursuna gitmek istedi yazdırdım bu ikinci haftamız ama derse zorla giren Elif oyunlara katılmayıp sınıfın bir köşesinde öylece oturup içinin yağlarının erimesine rağmen gururunu ve inadını aşıp arkadaşlarına eşlik edemiyor. İçinde onu tutan ne varsa bırakıp bir an önce kaybolmasını diliyorum..
Tonguç bey de boş durmuyor satranç ve karate kursuna gidiyor. Hafta da 2 gün kurstayız biz. Eve gelmemiz akşam 7 yi buluyor. Oldukça yorucu olsa da Tonguç'un mutluluğu benim de katlanmamı sağlıyor.. şimdilik kurslara devam..
Velhasılı çocuklar büyüyor.. büyürken büyütüyor...
