Herşey normale döndü 15 gün sonra.
Bundan sonra ise, benim biricik yavrum çok ilginçtir "yenidoğan bebekler günün nerdeyse tamamını uyuyarak geçirir, sürekli uyurlar " teoremini çürütürcesine uyumadı, uyutmadı bizi de. Onu uyutmak için verdiğimiz çabaları hiç unutmuyorum. Öyle ki, beni yoran, strese sokan tek şey Tonguç'u uyutmaktı.
Bütün gün emiyordu, tam "gözünü kapadı, uyudu, yerine koyayım, hem kucakta yorulmaz, hem de bir yeri acımaz" diye düşünürken vıyykk diye bir ses duyardım Tonguç'tan. Hadi bakalım tekrar al emzir, sonra yine uyudu yerine koy arkasından tekrar bir vıyykk :)) bütün gün istinasız böyleydik. Kucağımdan bıraktığım an ağlıyordu. Yemek bile yedirmiyordu bana :) Diyelim ki zar zor uyudu bu sefer de uyanmıyordu. Yenidoğan olduğu için "sık sık emzir" diyordu herkes, "uyusa da al, uyurken emzir" deseler de bizimkini uyurken emzirmek mümkün olmuyordu. Yanağını sık, çenesini gıdıkla, ayağını çekiştir :) yokk bir türlü emmez Tonguç, bir türlü uyanamaz da :) Ne zor günlerdi, ne komik hallerdi :)
Bu süre içinde Tonguç'u yatağına koy uyusun yapamadık. Gazı da fazlasıyla olduğu için bazen kucakta bazen omzumuzda pat pat poposuna vura vura :) uyuttuk.
30 günden sonra biraz düzeldi. Artık her dakika emmiyordu, birkaç saat emdikten sonra bana 5 dakika boş zaman verebiliyordu :) Nasıl güzeldi o 5 dakika, nasıl tatlıydı. İnanamıyordum hatta bana 5 dakika veriyorsun Tonguç Teşekkür ederim sana diyordum. Öylesine değerliydi ki ne yağacağımı bilmyordum :)
Anlatamam o zaman nasıl şaşırdığımı ve mutlu olduğumu. İşte o günlerde uykumuzu not etmeye başladım bu gün saat .. uyudu, saat ... kalktı. Her saati kaydeder oldum.
Tonguç'un uyku vakti o günlerde gece 12 ile 02 saatleri arasındaydı. Şansım varsa 00:30 da uyuyordu. Yoksa 02:30 a sarkan saatlerde. Uyutmaya kaç saat önceden başlıyordum oysa buna rağmen çok geç uyuyordu. Gündüz ise en fazla (5 dk lık uykuları toplarsak) yarım saat uyuyordu.
İlginç ama gerçek malesef.
Kendimce aldığım kararları uygulamaya başladım. Bir kere, mutlaka gündüz aydınlıkta oturduk, hava kapalı olsa bile hep ışıkları açık bıraktık. Pencereden baktık, gündüz sürekli onunla konuştuk, şarkılar söyledik, dansettik. Gece ise sürekli loş (neredeyse karanlık) oda da fısır fısır konuştuk ve gaz çıkarma dışında pek bir aktivite de bulunmadık. Yatma saatini belli aralıklarla ona alışıncaya kadar hep yarım saat geriye çektim. 00:00 da uyuyan Tonguç bir zaman sonra 23:30 da uyumaya alıştı. Buna alıştıktan bir süre sonra bu saati de 23:00 e derken 22:30 derken 21:00 ve en son olarak 20:00- 20:30 sularına kaydırdık. Şu an yatma saatinden memnunuz Çok şükür bu düzene alıştığı için vakti gelince uykusu geldiğinden kolaylıkla uyuyor. Ama bu duruma dediğim gibi kolay gelinmiyor. Çocuk 2 günde alışmıyor erken yatmaya aşama aşama ancak alıştırabiliyorsun. Alışınca da herkes rahat ediyor. Biz 2,5- 3 ay itibariyle bu düzene alıştık. Tonguç bununla beraber kısa süre de gece ve gündüzün ayrımını da yaptı .
Uyutma metoduna gelince?
Tonguç'un yatağı bizimkinin hemen yanında ve sallanabiliyor. 4. aya kadar Tonguç emerken uyuyordu. Beraber yatıyorduk, o emerken uyuyordu, bende yatağına yatırıyordum. Bizimle istisnalar dışında yatmadı, yatmıyor da. İşe başlamama yakın Babaannesi uyutmak da zorluk çekmesin kolay uyutsun diye, yatağını sallamaya başladık. Şu an yatağını sallayarak uyutuyoruz. Ama hala beraber uyumayı ve emerken uyumayı seviyor. Dün gece, bu sabah ve öğlen beraber yatıp emerken uyudu mesela :)
Kendi kendine uyumayı öğrenmesini çok istiyorum ama bunun için şu an şartlar müsait değil :) Bunun şartı mı olur? Oluyormuş :) Yakında odasına alacağım ama kendi kendine uyuma çalışması için yazı bekliyorum..
Tonguç artık üstünü açmaya başladı. Gece bir bakıyorum üstündekiler tekmelenerek üstünden atılmış :) O kadar büyümüş yani :)) Bir de bu sıralar yatağındayken battaniyesiyle, dışardayken beresiyle yüzünü örtmeye başladı. Yüzünü kapatıp panikleyip duruyor ve hemen uyuyor :) Kerem gibi :)
Dönmeye başladı ama yüzüstünden sırtüstüne dönemiyor henüz. 1 ay öncesine kadar çok fazla ayağıyla yere basamıyordu bile. Hatta dr. a sormuştum korktuğumdan. Doktor uzun bir bebek ve daha küçük olduğundan normal demişti. Şu an ayaklarını yere koyuyoruz nerdeyse dakikalarca yorulmadan ayakta duruyor :)O yüzden yüzüstünden sırtüstüne dönmesi için de erken olabilir.
Tonguç'u yatarken ellerinden tutup oturtmaya çalışıyorum. Ama oturması gereken Tonguç oturmuyor, ayağa kalkıyor :) önce oturacağına önce kalkıyor..
Vakit doldu :) Beslenmeyle ilgili yazacaklarım sonraya kaldı.. Son olarak doğum günümü kutlayan herkese Teşekkürlerimi iletiyorum. Ben de herkese hayırlı, sağlıklı, mutluluk dolu güzel günler diliyorum sevdikleriyle beraber..
Ayca,
Gercekten cok cektirmis bu Tonguc Efendi size; ama insaallah cok hayirli bir evlat olur ve kendini affettirir; hos bunun icin bir gulucukleri bile yetiyor ama biz gene de bu durumu onlara caktirmayalim:)
Ali Kerem de sarilik olmustu dogdugunda. Surekli emzirmem gerektiginden ben de cok yorucu, sinir bozucu haftalar gecirmistim. Hatta eve ciktiktan sonraki ilk Pazar gunu, abartisiz 24 saat durmadan ezmirmeme ragmen bizimkini memnun edememistim. Buradaki birkac arkadasin disinda kimsemiz yoktu yanimizda. Ustelik hic planlamadigim ve istemedigim bir yontemle - sezeryanla- dogurmus olmanin sokunu da henuz atamamistim ustumden. Sonucta oylesine bunalmis ve yorulmustum ki, o gunun gecesinde Ali Kerem'i babasinin kucagina verip, uzun uzun aglamis, hatta hafiften isyan etmistim halime. Tabii takibeden gecelerde, sizip kalabildigim kisa aralarda, hep kabuslar gormustum oglumla ilgili. Ya hasta olup oluyordu, ya da elimden dusup sakat kaliyordu... Insaallah Rabbim ettigim tovbeleri kabul etmistir ve insaallah o kisa sureli isyanimin cezasini ruya aleminde yasadigim acilarla cekmis bitirmisimdir.
Iste annesinin memesinden ayrilmayan, gordugu yerde havada kapan Ali Kerem, aylar sonra bu sefer de farkli bir sekilde imtihan vesilesi oldu bana. Memeyi reddetmeye basladi. Ne yaptiysam geri donmedi. Insanin kendi bebegi tarafindan reddedilmesi ne aci bir seymis ogrenmis oldum. Icten ice ben bunu hakketim diyerek. Onu emzirebildigim gunleri her hatirladigimda burnumun diregi sizliyor, gozlerim yasariyor. Esim yari saka teselli ediyor beni; uzulme bir bebek daha yapariz hevesini alirsin diye. Tabii en yakindaki siperin arkasina saklanarak soyluyor bunlari :))
Uyku konusunda genelde iyi bir bebek Ali Kerem. Hatta kisa bir sure oncesine kadar super bir bebekti bile diyebilirim. Ama sanirim uzun bir Turkiye seyahati, ardindan buradaki arkadaslara yaptigimiz aksam gezmeleri biraz duzenini bozdu. Saat 10.30 gibi uyuyor ve her 2 saatte bir uyaniyor. Eskiden ilk daldiginda 6-7 saat araliksiz uyur, beslenme ve temizlik sonrasinda 2-3 saat daha kestirir ve gune oyle baslardi.
Ben tum yasadiklarimdan sunu ogrendim sonuc olarak; anin kiymetini ve sukrunu bilmeli insan. Her zorlugun ardindan bir kolaylik veriyor Rabbim. Ama o zorluk aninda kulun sabir gostermesi lazim aksi takdirde daha da zoruyla imtihan bazen kacinilmaz oluyor... Rabbim hicbirimizi daha zoruyla imtihan etmez ve yavrularimizin hayrini gosterir insaallah.
Size yine cok guzel bir haftasonu diliyor, Tonguc'uda tombik yanaklarindan ve mavi gozlerinden opuyoruz annesi.
Sevgiler,
Ayse Sule
Merhaba Ayşe Şule :)
sorduğuna büyük ihtimalle pişman olduğun bir yazı yazdım.Bu uzun yazıyı okuma sabrını gösterdiğin için ayrıca tebrik ediyorum seni :))
Uyku konusunda biz de son zamanlarda çok dertliyiz, 7-8 saat hatta bazen 10 saati bulan gece uykularımız senin de dediğin gibi 3 en fazla 5 saate kadar düştü. çok sık uyanır olduk. bu, işe başladığım için belki de beni müthiş yoruyor. Gece sadece 1 kere uyanır emzirir sonra uyurdu şimdi sürekli kalkıyor bazen sallıyor uyutuyorum bazen de emzirip. Aklıma büyüdüğü için daha mı sık acıkıyor acaba? ihtimali geldi bilmem ki ondan mı? o yüzden bazen gece ytmadan önce mısır unu muhalebisi ya da tarhanalı yoğurt yediriyorum ama sonuç bazen değişiyor bazen de aynı kalıyor. NE yapsak acaba? aynı dert sizde de varmış bilmiyordum.
Şule şimdilik çıkmam lazım öpüyorum ben de sizi. Rabbim her işinizi rast getirsin hayırlara vesile kılsın..
Sevgili Ayca,
Inan yazdigin her satiri buyuk bir ilgi ve keyifle okuyorum. Asil ben kantarin topuzunu kacirip cok uzun yorumlar yaziyorum ama herhalde hem senin samimiyetine olan inancimdan hem de paylasmaya olan ihtiyacimdan frene basamiyorum bir turlu :)
Gece SIK SIK uyanmalari hem daha cok acikmalarindan hem de altlarini daha cok pisletmelerinden kaynaklaniyor sanirim. Ali Kerem son zamanlarda bizi sok ediyor yaptigi cis/kaka miktariyla. Cogu zaman ustunu de degistirmek zorunda kaliyorum bu yuzden.
Beslenme ile ilgili yazini merakla bekliyorum Ayca. Biz yavas yavas kati gidaya basladik ama maalesef hic iyi gitmiyor isler. Yutamiyor, oguruyor, reddediyor. Bugun israr ettim ve maalesef icinde ne var ne yoksa kustu:( Nedir bu isin sirri bilemiyorum. Pompayla sagdigim sut yetmiyor, bebek mamasi verirken ise icim parcalaniyor. Hem senin hem de benzer tecrubeleri olan arkadaslarin fikir ve onerilerini bekliyorum.
Sevgiler,
Ayse Sule
Ayşe Şule yine geç kaldım değil mi?
İnsan hayatta ne çok şeye geç kalıyor?
Canım ya bu uyku mevzuunda acıkma ve tuvalet demişsin.. doğru aslında çok daha fazla çis kaka yapıp acıkıyorlar ama ben daha önce hç gece alt temizlemedim. bezler de zaten sabaha kadar çiş için müsait. Beslenme konusunda bende aynısını düşünüyorum ama napıcaz onu bilmiyoeum. biraz çok versem içime sinmiyor vermesem olmuyor. Kafam allak bullak. ne zamana kadar böyle sürecek birileriyle konuşup rahatlamam lazım. giribim ve gece kaç defa uyanıyorum hatırlamıyorum ayakta duracak halim yok.
Keremi öpüyoeum canım
Buyuk gecmis olsun Ayca'cim. Sanirim ikimiz de uykusuz ve sagliksiz bir haftasonu gecirmisiz.
Ali Kerem'in geceleri zirt pirt uyanmasindan dolayi, koca bir haftayi uykusuz ve sersem gibi gecirmistim. Cumartesi itibariyla da pilim tamamen bitti ve hastalandim. Korkunc bir basagrisi ve halsizlikten haftasonunu nasil gecirdim bilemiyorum. Cumartesi ogleden sonra, buradaki yasli ve hasta bir teyzeyi ziyaret edecektik ailecek. O kadar kotuydum ki, esimi ve Ali Kerem'i gonderdim, kendim evde kalip dinlendim biraz. Ama yetmedi. Ilac da alamadigimdan, hala sersem gibiyim. Isin kotusu, Ali Kerem, bugun itibariyla, ogle uykkularini da terketti. Surekli ona sarilmami, elini tutmami, kucagimda tasimami istiyor.
Acaba dislerinden dolayi aci cekiyor da bu sekilde mi ifade ediyor kendisini? Cok uzuluyorum, hem onlara hem bize yazik olacak bu gidisle :(
Ayşe Şule size de çok geçmiş olsun canım.. Rabbim acil şifalar versin. Tonguç dün gece ateşlendi bu günde yine öyleydi. yarın dr. a gidicez kısmetse. rabbim bütün bebekleri korusun..
Uykusuzluk benim de içimde yara. Elbet geçecek bu günler ve çok daha güzel günler gelecek. Allah beterinden korusun diyorum tek tesellim bu. Çalışmamana ve Kereminle başbaşa olmana çok özeniyorum Şule. Keşke bende oğlumla baş başa olsam ve dışarda biten enerjim ve sabrımın heğsini ona kullanabilsem..
Ayca'cim cok gecmis olsun. Insaallah onemli bir sey degildir ve umarim bu mesaji okudugunda Tonguc'un tamamen iyilesmis olur.
Inan ben de sana ozeniyorum Ayca. Hem is hayatini hem de ev hayatini masaallah bu kadar guzel ve basarili surdurebilmek her hanimin harci degil. Gerci Tonguc'un bakimiyla neredeyse tamamen sen ilgileniyorsun ama bunaldiginda birakabilecegin bir yakinin olmasina da cok imreniyorum. Ben bu gurbet ellerde cok mahrumum bundan ve bazen cok bunaliyorum. Ama sonucta bu bana nefsimin bir oyunu diyor ve her seferinde silkelenip oglumla iyi vakit gecirmeye calisiyorum. Cunku biliyorum ki bu gunleri ileride cok arayacagim ve yine biliyorum ki Allah'in rizasi, tum zahmetine ragmen evladima iyi annelik etmekte sakli...
Selam ve sevgilerimizle,
Ayse Sule
Merhaba Ayşe Şule, cevaplar için sürekli geç kalıyorum ve umarım sen bundan rahatsız olmuyorsundur..
İnan bana insan elinde olmayanı ister. Bunu daha önce pınara da yazmıştım. Ben de senin yerinde olmayı isterdim. Bütün gün tanımadığım insanların çocuklarına gösterdiim sabrı doldurup geliyorum eve. Allahtan taze bir anneyim de Tonguç' a da sevgi ve sabırla yaklaşıp govunmuyorum. Okuldaki arkadaşlar hep söylüyorlar kendi çocuklarımıza haksızlık ediyoruz diye.İlerde belki bende öyle olucam ama öyle olmak istemiyorum..
Bu gün dışardaydım. Tonguç u evde bırakıp bankaya gittim. Rüzgar gibi uça uça aklım onda kala kala gittim geldim. İnsan bir şekilde hep yavrusunu düşünüyor. O doğmadan önc onu büyüklere bırakır tatile gideriz diye bile geçerdi içimden. Şu an bunun imkansız olduğunu görüyorum. Belki yapıdan bilemiyorum, oğlum kimde olursa olsun rahat olamıyorum. Bir de tabi işin içine özel durumlar giriyor, yazılıp konuşulamayacak olanlar.. Dilerim Kerem çok akıllı ve uslu bir çocuk olur beraber nefes alır beraber dinlenir ve yorulursunuz, bıkmadan usanmadan, yılmadan ve hep sevgiyle..