3 yaşında başlayan ve hala üzerinden atamadığı Tonguç'un KORKU su beni bu son zamanlarda artık iyice üzmeye başladı. Karanlık ya da loş bir ortamlarda özellikle yalnızsa korkup hareket edemiyor. 4 e yaklaştığımız son günlerdeki bu soyut düşünce ve hayallerse buna tuz biber oluyor. Sürekli birşeyleri birşeylere benzetiyor. Bazen bir canavar oluyor bir gölge bazen bir göze dönüşüyor ve ona bakıyor kapının metal parlak aksamı. Bir şey yapmalı mı yapmamalı mı?
Bir de yüksek sesten korkuyor, hem korkuyor hem de müthiş rahatsız oluyor. Uzunca bir koridorumuz var yatak odalarına giden biraz da loş. Ordan geçmek Tonguç için kabus. Evde birileri varsa ve gündüzse hiç problem yok. Ama salonda yalnız ve tek başınaysa yanıma gelmek için nasıl yanıma koşarak geliyor anlatamam. Işığı yak oğlum desem de sürekli anlatsam da devam ediyor korkusu.
Korku dan Cesarete Adım Adım ilerliyoruz..
Rabbim bizi hep dosdoğru ve inananlardan eylesin
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Ayça,
Ayyy bilsen bizde de aynı durum var. Koridorda koşmalar filan birebir aynı. Eskiden ışığı yakar çıkardı. Şimdi mümkün değil. Hatta gündüz bile korktuğu oluyor.
Geçecek yine dönemsel bir durum diye düşünüyorum ben.
Bir de benzetmeler var işte onlar beni korkutuyor. Karanlıkta birşeyler gördüğünü söylemeler...
Kolumu tutup "Aynı bu renk, senin gibi, benim gibi rengi ..." diyor.
İnşallah geçicidir diyelim.
İnşallah Yasemincim bende öyle ümid ediyorum uzunnn zamandır :( bloguna tekrar hoşgeldin bu arada :)
Ayça 4 yaş korkuların tavan yaptığı bir dönemmiş,bunların hepsi farklı şekillerde ömer de de var.
İnşallah büyüdkçe hepsi geçicek...
bence çocuğu sık sık okuyun çok faydasını görürsünüz inşallah.